Volwassenen Non Fictie

1968 voorbij. Van liever lief tot bittere woede

 17,50

 

Eddie Niesten

 

ISBN 978 90 5927 596 6
168 pagina’s
NUR 686
220 x 140 mm

Beschrijving

Zeventien was Eddie Niesten, als hij in het iconische jaar 1968 naar Antwerpen trok, om aan de Tolkenschool te studeren. De kennismaking met de ”grootstad” die snel zou veranderen. Maar zijn roots lagen aan de Nederlandse grens, bij Maastricht, waar hij al had kennisgemaakt met de ”rebellie” van de sixties en dus de ”nieuwe tijden”. Wat allemaal heel beloftevol leek in die jaren, leidde evenwel al snel tot ontgoocheling en zelfs verbittering en woede. Het relaas van een getuige, per definitie onvolledig, van bewogen decennia die heel veel mensen veranderden en die latere generaties zijn blijven boeien.

Eddie Niesten (1951 – Maastricht) studeerde talen, communicatie, buitenlandse politiek en marketing aan de universiteiten van Antwerpen, Brussel en Hasselt. Hij verzorgde al diverse uitgaven over België en zijn geschiedenis, zowel hier als in Nederland. Daarbij ook heel wat boeken met betrekking tot landbouw en voeding, gastronomie en culinaire ontwikkelingen. Over deze thema’s geeft hij vorming en lezingen, verzorgt hij bijdragen in de media in België en Nederland en organiseert hij gegidste wandelingen.


Review NBD Biblion

Eddie Niesten (1951) is, vooral in België, voornamelijk bekend om zijn boeken en lezingen over gastronomie. Dit boek gaat echter over zijn persoonlijke terugblik op de jaren zestig. Hoewel geboren in Maastricht, bracht hij deze periode als student door in België, vanuit welk perspectief hij dan ook schrijft. Hij vereenzelvigt de sixties vooral met hippiecultuur, de flowerpowerbeweging en de daarbij behorende cultuuruitingen als mode, muziek, seksuele bevrijding (de pil) en uiteindelijk dromen van een toekomst zonder oorlog. Nederland blijkt voor Vlamingen, vooral cultureel, economisch en politiek, het ‘gidsland’. Onderwerpen als de Koude Oorlog, de (rooms-katholieke) kerk, Vietnam, de oliecrisis, het milieu en terreur passeren de revue. Hier en daar begaat hij wel wat slordigheden. Waar hij bijvoorbeeld de Belgische tv-presentator Tony Corsari bedoelt, schrijft hij Willy Corsari (Nederlandse schrijfster). Zijn voorliefde voor de popmuziek van die tijd steekt hij niet onder stoelen of banken. Al met al een plezierig leesbaar stukje nostalgie, maar dan wel voor lezers uit Vlaanderen.

Haaije Jansen