Jeugd

Mijn negen levens

 17,50

 

Evy Danckers

 

ISBN 978 90 5927 141 8
128 pagina’s
NUR 285-286
220 x 140 mm
15+

Categorie:

Beschrijving

Hijran wordt als kind door zijn moeder weggestuurd uit Afghanistan. Het is er te gevaarlijk voor hem. Hij vertrekt in zijn eentje naar Europa. Na twee jaar rondzwerven komt hij terecht in België. Hij probeert een nieuw leven op te bouwen. Met vallen en opstaan. Dit is zijn verhaal.

‘Wie zorgt er voor mama als ik weg ben?’ vraag ik aan de man.
‘In Europa is iedereen rijk. Je kan er veel geld verdienen,’ snauwt hij. Daarna draait hij zich om en loopt ons huis uit.
Mama zit op ons bed. Ze huilt. Ze kijkt me niet aan.
Ik ben in paniek. Ik wil niet weg! Ik slik de brok in mijn keel weg en begin te praten.
‘Waar ligt Europa? Is het ver? Hoe moet ik daar geraken? Spreken ze er Pasjtoe of Dari? Hoe lang moet ik daar blijven? Weet papa dat ik wegga? Wie zal er voor de koeien zorgen?’
Mama omhelst me stevig. ‘Het is het beste zo, zoon,’ fluistert ze dan. ‘Het is de enige manier om ervoor te zorgen dat je veilig bent voor de taliban.’
‘Ga mee,’ smeek ik haar. Ik omhels haar nog steviger. De tranen stromen over mijn wangen.
‘Dat kan niet,’ snuft mama. ‘Ooit zien we elkaar terug, insjallah.’

Evy Danckers is leerkracht Nederlands en Frans in een multiculturele school in Borgerhout. Ze houdt van verhalen, sporten en honden. Haar motto is: Met het juiste boek is iedereen een lezer. Het meest trots is ze als jongeren die niet graag of moeilijk lezen enthousiast zijn over haar boeken. Haar schrijfstijl is rauw, eigentijds en aangrijpend. Eerder schreef ze Wa is da? een spannend liefdesverhaal dat zich afspeelt in Borgerhout.
www.facebook.com/auteur.EvyDanckers

Tamara Lodewijckx is leerkracht beeld in een multiculturele school in Borgerhout. Ze houdt van tekenen, schilderen en de natuur.
instagram: lodet.illustrations


Reviews

Echt een superleuk boek! Er zit veel spanning in. Veel allochtone jongeren maken hetzelfde mee. Het verhaal toont hoe moeilijk het was – en nog steeds is – voor een vluchteling. Spijtig dat het boek zo kort is. Ik zou het zeker aanraden aan mijn vrienden. – Oliwia Egier (17 jaar)

Mijn negen levens in negen woorden: rauw, actueel, beklijvend, confronterend, noodzakelijk, realistisch, eye-opener, meeslepend, aanrader! Dit verhaal laat je niet los. Het biedt op een eerlijke en eenvoudige manier inzicht in het leven van een jonge vluchteling. Het is een must voor iedere jongere die opgroeit in onze maatschappij. – Elke Van Santvliet (leerkracht Nederlands)

Dit is gewoon een schitterend boek. Het is een zeer intiem en respectvol relaas over Hijrans leven. Hij heeft veel meegemaakt. Ik ben zelf vluchteling en begrijp hem volkomen. Ik weet hoe het is om te leven in een ongekend land waar ik niet zelf voor gekozen heb. Het verhaal is prachtig geschreven; heel aangrijpend en herkenbaar. Dit boek moet iedereen lezen! – Fizza Mahdi (17 jaar)

 

Ik heb dit boek in één ruk uitgelezen. Wat een prachtig verhaal. Enerzijds zo herkenbaar, anderzijds een echte eyeopener.
Een paar zinnen die mij heel erg troffen:

  • Als je niet alle zaken in verband met tijd en afstand weet, ben je in Europa al snel een leugenaar” Doordat ik les geef aan analfabeten weet ik weliswaar dat heel veel van hen niet kunnen tellen, hun geboortedatum en zelfs hun leeftijd niet kennen, maar dat ze daardoor als een leugenaar worden gezien, had ik nooit beseft.
  • Ik voel me dom” omdat hij de familienaam van zijn moeder niet kent, de naam van zijn dorp, … . Enkel en alleen omdat dat dingen zijn die hier in het westen belangrijk zijn en ze er in zijn dorpje in Afghanistan niet eens toe doen.
  • Ik zit gevangen aan de andere kant van de wereld
  • Na de dood van zijn moeder: “Binnen de kortste keren ken ik alle Afghanen (…). Je vindt ons overal. En één ding hebben we gemeen. We zijn stuurloos. Zonder ouders en zonder familie kunnen we doen wat we willen” (dronken of stoned worden, niets doen, …).

Vooral de laatste alinea (die ik hier niet wil “verklappen”, die moet je zelf lezen) trof mij recht in het hart.

Dit is een boek dat iedereen zou moeten lezen!
Verplichte lectuur voor iedereen die met minderjarige vluchtelingen (die alleen in België zijn, maar ook jongeren die hier met hun familie zijn) te maken heeft.
Een boek dat zou moeten samen gelezen worden in secundaire scholen, zodat alle jongeren een genuanceerder beeld van elkaar krijgen. – Janique Vanderstocken

https://nt2enalfa.com
https://www.facebook.com/groups/183123272630676/

Hijran (12, ik-figuur) wordt door zijn moeder weggestuurd uit Afghanistan om hem uit handen van talibanstrijders te houden. Alleen vertrekt hij naar Europa om geld te verdienen voor zijn familie. Zijn zwerftocht voert hem naar Iran, Turkije, Griekenland, Italië, Frankrijk en ten slotte België; jaren vol eenzaamheid, angst, honger en wanhoop. Onderweg ontmoet hij mensen die willen helpen maar ook mensen met slechte intenties. Van binnenuit beschrijft de auteur Hijrans heimwee, de muur van bureaucratie en onbegrip waar hij telkens weer tegenaan loopt, het gevoel van nooit meer ergens thuis te zijn. elk hoofdstuk opent met cursief geplaatste gedachten van de inmiddels 21-jarige Hijran die terugblikt  op zijn zwerftocht en nog altijd onzeker is over zijn toekomst. Met een voorwoord van de auteur, die zich baseerde op de ervaringen van een jonge vluchteling. Met karakteristieke zwart-witillustraties; een spel met licht en schaduw brengt veel emotie in de tekeningen. Eenvoudig taalgebruik met korte zinnen en niet veel moeilijke woorden. Voorin een landkaart van de route die Hijran heeft afgelegd. De auteur is docent Nederlands en Frans op een multiculturele school. Zij schreef eerder Wa is da? (2017). Vanaf ca. 15 jaar, ook geschikt voor moeizame lezers. – NBD Biblion, Eefje Buenen